دلتنگی

مدتی بود که همه چیز یکنواخت بود. انگار قلبم مرده بود. هیچ نوری در قلبم نبود. گم شده بودم در دنیای اطرافم. پر از خشم بودم و چون دنیا به کام نبود فکر میکردم باید انتقام بگیرم. امیدها و آرزوهام گم بودند. ناامیدی تو ذهنم و روحم رخنه میکرد. گریه میکردم به نداشته‌های بی ارزش. من عقب مونده بودم. از خودم . از قلبم . از آینده. از امیدواری. از خوشبختی.  اما کلامی شنیدم که قلب پر از خشم من رو نرم کرد. انگار پر شدم از روح خداوند. عجیبه که اون همه عصبانیت و خشم و کینه از قلبم بیرون رفت. انگار خدا همه چیز رو برام آسون کرد. جلوی روی من پر از راه بود که من میتونستم انتخاب کنم و من فقط و فقط به گذشت کردن و پست سرگذاشتن مشکلات فکر کردم. این ایده‌ای که به فکرم اومد عالی بود. دعا میکردم پشیمون نشم از سکوت و آشتی. اما نشدم. مشکل بزرگی که داشتم حل شد. با کمک خدا. چون فهمیدم در مقابل کسی که من رو آزار داده نباید مثل خودش برخورد بکنم. من انقدر کامل نیست که بتونم دیگران رو بر اساس کمبودها و رفتارهاشون داوری کنم. پس خودم رو کنار میکشم و می سپرم دست خدا.     

---------

پس از این ماجرا ، روزهای خیلی تلخی رو گذروندم . از دست دادن پسرعموم که خیلی خاطره ازش داشتم به شدت من رو تحت تاثیر قرار داد. تنهایی عمو و .... خیلی تلخ و غم انگیز بود. به زندگیش فکر میکنم و انگار که یک چیزی این وسط بلاتکلیفه . انگار زندگیش یک مشق تموم نشده است. یک راهی که تا نیمه رفته . انگار انتظار ما بی فایده است. برگشتی نیست. اما فکر من خاطره‌هاش رو دنبال میکنه . خنده ها و شیطنتش . شوخی ها و گاهی حرف های الکی و ... . فکر من این روزها در خاطره‌های سعید زندگی میکنه. دلم برای شنیدن صداش تنگ شده. کاش زمان به عقب برمیگشت.  

 ------ 

و حالا شکر زندگی من برای وجود این دو پسر نازنین هست که شروع هر صبح با اونها شروع یک زندگی پر از عشق هست. ایلیا پر از عشق و محبت و گرمی هست. خیلی زیبا و شیرین صحبت میکنه . هر روز صبح رو با صبح به خیر گفتن و بوسیدن من و میلان شروع میکنه. هر روز صبح میگه مامان لطفا شیر و کیک . هر روز صبح که از خواب پا میشه نگران هست که الان دورا و دیگو (کارتون مورد علاقه‌اش) تموم میشه. و صبح رو با تلویزیون شروع میکنه. وقتی با کامپیوتر کار میکنه میگه ۳ تا بیشتر بازی نمیکنم چون چشمم درد میگیره باید برم پیش دکتر. بعد کامپیوتر رو خاموش میکنه. به وسایل شخصی من یا پدرش دست نمیزنه. وقت همه چیز رو میدونه . وقت میوه . آب میوه. نهار . برنامه کودک. لپ تاپ . بازی. همه رو میدونه کی باید چی کار کنه.  

سوار موتورش میشه و میلان هم سوار روروک . هر دو با هم بازی میکنند. بلند بلند می خندند. دنبال هم میکنند. از این اتاق به اون اتاق. دنیاشون خیلی شیرین و قشنگه.  

زنده ایم و زندگی میکنیم به امید آینده روشن برای این دو پسر. امیدوار به آینده، با کوله باری از آرزو و توکل به خدا . 

نظرات 6 + ارسال نظر
مهشید سه‌شنبه 28 دی‌ماه سال 1389 ساعت 02:12 ب.ظ

سلام. خوبی؟ همسر و بچه‌ها خوب هستند؟
مثل اینکه خیلی دلتنگی؟
چی شده؟ خبری ازت نبود نگران شده بودیم.
آقای سعید همونی بود که با مهزاد ما همکار بود؟ خدا رحمتش کنه.
خدا بهتون صبر بده. اگه تونستی برام میل بزن
مراقب خودت و بقیه باش

آرزو چهارشنبه 29 دی‌ماه سال 1389 ساعت 11:32 ق.ظ

سلام لیلاجان. امیدوارم همیشه خداوند راه‌های خودش رو بهت نشون بده و تازگی به زندگیت بیاره . بابت پسرعموت تسلیت میگم . از خداوند برای تو شادی و امنیت و محافظت می‌طلبم . قدمهایت مبارک و استوار باشه. راستی لیلا جان از بابت پسر نیوشا بهم خبر بده که چی کار کرد خیلی به فکرشم و براش دعا میکنم. امیدوارم همه چیز به خوبی حل شده باشه. بهش سلام برسون. به مجید هم سلام برسون و فرشته‌های کوچولوت رو ببوس.

سارا مامان پرهام شنبه 9 بهمن‌ماه سال 1389 ساعت 03:37 ب.ظ http://parhamcute.blogfa.com

سلام .. خوبی لیلا .. تسلیت میگم .. کدوم پسرعموت . چرا چی شده بود؟؟
چرا اینقدر بهم ریختی ..
راستی محمد شماره رو اشتباه داده بود ... در اولین فرصت باهات تماس میگیرم ...
پسرای گلت رو ببوس .. به اقا مجید سلام برسون

دعوت مدارس اهل سنت به مناظره یکشنبه 10 بهمن‌ماه سال 1389 ساعت 09:03 ب.ظ http://www.iranmazhabi7.blogfa.com

سلام خانوم

بعضی ها می گن زن یعنی تن!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

زن باید مثل ششششششششششششششششششیر باشه.

مثل زهرا که نترسید و در مقابل دشمنان علی ایستاد.

مثل زینب که در کربلا نترسید و بالاخره همه دشمنان رو اسیر شجاعت خودش کرد.






**************************************************

در آخرین پست به سوالات یک هموطن مسیحی پاسخ گفتم.

**************************************************


عمرتان طولانی و سرشار از ششششششششششششششششششادی باد.


اللهم عجل لولیک الفرج

یاحق

شبانه دات بلاگفا! شنبه 16 بهمن‌ماه سال 1389 ساعت 11:33 ب.ظ http://shabaneh.blogfa.com

س
ل
ا
م
دوس دارم یه دوسته مسیحی داشته باشم میتونم؟

مهر دوشنبه 16 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 08:29 ب.ظ

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود

صحته پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

برگترین اسرار مرگ است

اما مرگ فقط یه مرحله از زندگیه که باید طی بشه و پایان نیست

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد