برسرمای درون...!!!
همه لرزش دست و دلماز آن بود
که عشق
پناهی گردد.
پروازی نه
گریزگاهی گردد
آی عشق. آی عشق
چهره آبیت پیدا نیست...
آی عشق آی عشق
رنگ آشناییت پیدا نیست...
الهی...!!!
الهی !عاجز و سرگردانم
نه آنچه دانم دارم. و نه آنچه دارم دانم
الهی !
چون توانستم ندانستم. و چون دانستم نتوانستم
آه از این علم ناآموخته. گاه در غرقم از او. گاه سوخته!
الهی !
به فضل خویش مرا بنواز
و به عدل خویش مرا مگذار
ما را سر و سودای کسی دیگر نیست
در عشق تو پــــروای کس دیگر نیست
جز تو دگـــــری جای نگیـــــــرد در دل
دل جای تو شد جای کس دیگر نیست
سلاخی
می‌گریست
به قناری کوچکی
دل باخته بود.
مثل درس انشایی. ساده‌ای ولی مشکل
ای هوای بارانی. می‌شوی به من نــــازل
پاره‌خط بین ما روی نقشه چیزی نیست
هی نگو بمان آنجا. هی نگو بمان همدل
این دل حقیرم را. دست کم نگیر ای دوست
می‌بـــــرد غرورت را. تیزی همیــــــن فلفل
مانده نقش آثارت. روی صورتم دیگــــــر
گونه‌های حاصلخیز. گریه‌های بی‌حاصل
هرهجای نامت را. سکته می‌کند شعـرم
بهتره که این را هم. خط خطی کنم کامل
به امید دیدار